In de omgeving van Bethlehem gaat het leven gewoon door. Iedereen kent de profetie van de nieuwe koning die hier geboren zal worden. Maar eeuwen van wachten heeft nog niets opgeleverd. De huidige koning, Herodes, is zeker niet geliefd. Hij heeft zich ontpopt tot een wispelturig tiran die heult met de Romeinse bezetters en door hen in het zadel wordt gehouden. De mensen in Bethlehem houden zich verre van politiek en bekommeren zich om hun dagelijkse bezigheden.
Veel jonge mannen werken als schaapherder. Ooit had ook de grote Joodse koning David dit beroep, totdat hij door God bij monde van de profeet Samuel tot het koningschap geroepen werd. Mensen kennen de verhalen die van generatie op generatie worden doorgegeven. Het lijkt wel of God hen vergeten heeft en niet meer om hen geeft. Dus zorgen zij er zelf voor dat zij overleven en de dag zo goed mogelijk doorkomen. Waar zouden zij nog hoop uit putten?
Een jonge schaapherder is onderweg terug naar zijn kudde. Hij torst een schaap op zijn schouders. In de loop van de middag kwam hij er achter dat één ontbrak. Hij bedacht zich geen moment maar ging op stap om het verloren dier te achterhalen. Hij gaf zijn trouwe hond opdracht om bij de kudde te waken. De dieren leken nauwelijks te merken dat hij vertrokken was. Waren zij te druk bezig met grazen of hadden zij het volste vertrouwen in zijn spoedige terugkeer?
De herder loopt met de zware last op zijn schouders. Zo gaat sneller dan het dier zelf laten lopen, voor je het weet is het afgeleid en duurt het weer een eeuwigheid voordat ze verder kunnen. De herder doet gewoon zijn werk, zich nauwelijks bewust van wat hij met zijn zorg om het verdwaalde schaap uitdrukt. Is hij niet de goede herder, die zich meer bekommert om het ene dolende schaap dan de 99 anderen die netjes in de pas lopen? Volgens velen doet de jonge man niet meer dan zijn plicht. Maar daarmee doen ze hem tekort. Hij zou het niet over zijn hart verkrijgen een dier alleen achter te laten. Hij wil dat al zijn schapen veilig kunnen slapen als ze na een dag grazen terugkeren in de schaapskooi. Was zijn kudde incompleet, hij zou geen oog dichtdoen. Niet uit plichtsbesef, maar uit oprechte bezorgdheid, goedertierenheid wellicht. Het lot en welzijn van elk dier gaat hem aan het hart.
De hond houdt de wacht. Hij verliest de kudde geen seconde uit het oog, maar de schapen geven weinig reden tot ongerustheid. Zij doen wat ze moeten doen: grazen, zorgen dat hun buik vol is. Ongemerkt groeit hun vacht die de wol levert waar aan het spinnewiel draden van worden gemaakt. Aan het weefgetouw worden er stoffen van gefabriceerd, sommige kunstig een duur, andere ruw en goedkoop. Deze worden op de markt verkocht, waarna de kleermaker er kleding, vloerkleden, dekens en tassen van zal maken. Iedereen is van elkaar afhankelijk.
De schapen en de ram bekommeren zich er niet om. Zij eten hun buik vol en wachten geduldig op de terugkeer van de schaapherder. Hij gaat wel vaker weg om een verloren schaap te zoeken. Allemaal zijn ze wel eens door hem bij de kudde teruggebracht. Plotseling kijkt de ram op. Laat zich even afleiden van zijn gegraas. De hond let goed op maar ziet geen reden tot ingrijpen. Het signaal dat de ram afgeeft is niet verontrustend.
Wat lijkt de komst van de verwachte Messias ver weg voor iedereen die zo door het dagelijks leven in beslag wordt genomen. Zou hij wel komen? Of zijn die profetieën niet meer dan uit de duim gezogen verhalen? Hoe kan zoiets nou ooit gebeuren in het onbeduidende Bethlehem? Maar toch… Soms herinnert zich iemand het verhaal van koning David. De jongste zoon uit een gezin van zeven, schaapherder en uiteindelijk geroepen tot het koningschap. Zou die geschiedenis zich kunnen herhalen?
Klik HIER voor de volgende aflevering
Klik HIER voor het overzicht Kerstverhalen _____ Klik HIER voor de hoofdpagina