Het vertrekpunt van Houvast 1 komt uit het vastenboekje 2017: De ene voet voor de andere. Een uitgave van de Oud-Katholieke Kerk van Nederland en Jongbloed Media.
“De vasten of de Veertigdagentijd is ook een reis, een reis naar binnen, naar ons misschien wel onbekende diepten van het leven. En lang, omdat hij een heel leven duurt. Ieder jaar opnieuw wil de vasten ons daaraan herinneren. Het is een reis waarin een mens op zoek is naar de waarheid in zijn of haar eigen leven. Daarom is het zo belangrijk, dat we niets verbergen of verdringen. Het echte ‘afzien’ tijdens de vasten is misschien wel het je verre houden van ‘doen-alsof.’ Dat vraagt om een grote mate van eerlijkheid: tegenover jezelf en tegenover anderen. Het is de voorwaarde om niet van de weg te raken en niet te verdwalen. En dan: je kunt samen oplopen, maar je eigen weg moet je zelf gaan. Dat kan geen ander voor je doen; daartoe ben je ‘veroordeeld’ en daarmee bevind je je op de bodem van het bestaan, die eenzaamheid heet. Maar het betekent niet dat je zonder hoop zou zijn. Integendeel.”
Persoonlijke overdenking: Eerlijkheid als houvast
Mijn opa en oma vastten in de Veertigdagentijd. Er bestonden toen strenge regels van hun kerk en die werden nauwgezet nageleefd. Bij ons thuis hebben de oudste kinderen nog een vastentrommeltje gehad, met snoep dat over de hele Veertigdagentijd werd verzameld en met Pasen in één keer werd opgegeten. Tegen de tijd dat ik geboren werd was ook hieraan een eind gekomen.
Wees eerlijk naar jezelf…
De Veertigdagentijd ken ik niet uit mijn jeugd, noch het grootste deel van mijn latere leven. Domweg omdat we er niets aan deden. Pas het kerkbezoek aan de Oud-Katholieke kerk maakte mij bekend met deze traditie en bijbehorende gebruiken.
Een late leerling dus en waarschijnlijk ook geen hele goede. Het vasten past mij niet. Maar inkeer en bezinning wel. Daar probeer ik tijdens de Veertigdagentijd wat mee te doen. Mijn voornemen is om dit jaar het Purgatorium uit Dantes Divina Comedia helemaal te herlezen en herbeleven. Dat boek is voor mij het belangrijkste middel voor de ‘weg naar binnen.’ Niets raakt mij innerlijk meer of brengt mij dichter bij God. In het Purgatorium beschrijft Dante een ziel in aanbouw. Het fundament is gelegd, maar er valt nog heel veel te leren. Hoe hoger de ziel de Louteringsberg bestijgt, hoe groter de innerlijke ruimte wordt.
Daar heb ik nu, in de Veertigdagentijd 2025, behoefte aan. Om gevoelens van wanhoop over de staat van de wereld te kunnen beheersen. Om perspectief te houden op andere mogelijkheden en die in mijn eigen omgeving te verwezenlijken. Met hulp van boven, want dit kan ik echt niet alleen.
Bas Meisters
Houvast 1: Gebed
Heer, help ons om eerlijk te zijn tegenover onszelf en anderen. Zend uw Geest van inspiratie als houvast voor allen die nu vooral duisternis ervaren en het licht zien verdwijnen. Geef, dat wij het licht van de Hoop mogen laten schijnen in de wereld. Amen.
| Naast soberheid en inkeer staat de vastentijd ook voor barmhartigheid. Dit jaar is de opbrengst van ons vastenoffer voor het Bethunehuis, een opvangplek voor uitgebuite vrouwelijke arbeidsmigranten in Hongkong. U kunt aan de vastenactie bijdragen door op deze link te klikken of door het scannen van de QR code. De tweede collecte is bestemd voor het vastenproject. |  |