Houvast in de vastentijd 2025 week 4
Het vertrekpunt van Houvast 4 komt uit het vastenboekje 2018: Hoe weet je dat nou? Een uitgave van de Oud-Katholieke Kerk van Nederland en Jongbloed Media.
“’De dag zal komen, dat ik met hen een nieuw verbond sluit.’ (Jer. 31:31. De troost waarmee God het volk van Juda in ballingschap bemoedigt, reikt ver terug en ver vooruit. De profeet haalt de uittocht uit Egypte – volgens Bijbelse tijdrekening zo’n 6000 jaar geleden – aan als voorbeeld van hoe het in de nabije toekomst zal gaan. Hij betrekt er het volk Israël bij, dat honderd jaar eerder in de smeltkroes van de volkeren was opgegaan. Alle tijd die verloopt balt zich samen in dat nieuwe verbond dat God met zijn volk sluit. Men hoeft elkaar de kennis van God niet meer te leren, want iedereen draagt die kennis, die gemeenschap in het hart. Die tijd en ruimte die zich in één punt, het nieuwe verbond van gemeenschap met God, concentreren, kleuren ook de woorden van Jezus als hij met zijn leerlingen zijn laatste maaltijd viert. Zelfs wie sterft valt niet buiten die gemeenschap, zoals de nieuwe uittocht met Pasen duidelijk maakt. ‘Doet dit tot mijn gedachtenis.’
Persoonlijke overdenking: Troost als houvast
Een verbond sluiten, daarover worden we uitgedaagd om na te denken én daartoe worden we uitgenodigd. Voor het sluiten van een verbond zijn twee partijen nodig. God kondigt aan dat Hij een nieuw verbond gaat sluiten met hen: het volk van Israël en het volk van Juda. Het verbond wordt in ’t hart geschreven, de wet van de Heer wordt in het binnenste van de mensen gelegd. Er hoeft niks meer geleerd te worden: enkel te leven mét en vanuít de woorden van de Heer. Wat een heerlijkheid, wat een troost kan dat zijn. Alsof ’t allemaal automatisch gaat, je hoeft er geen moeite voor te doen, je kunt niet meer de fout in gaan. Wat geweest is, is voorbij; er wordt niet meer aan herinnerd. Dát mag een troost zijn voor een ieder, een houvast in ’t leven. Betekent dat een omkering van gedachten en daden? Dat is iets voor mij om over na te denken in deze Veertigdagentijd, in de opgang naar Pasen. Pasen, wat ook een omkering betekent van wat voor mogelijk werd gehouden. Alles voorbij, alles afgelopen van wat Jezus in gang had gezet tijdens zijn leven? Of wordt er mogelijk wat onmogelijk leek: leven door de dood heen. Nieuw verbond en opnieuw verbonden?
Rudolf Scheltinga
GEBED
Eeuwige, Gij onze God van gisteren, vandaag en morgen. Ga met ons mee door de woestijn. Wijs ons de weg ten leven, leer ons uw woorden te verstaan vanuit ons hart. Dat onze wereld in staat mag zijn heilloze wegen te verlaten en nieuwe verbonden te sluiten. Open daartoe onze hoofden en harten. Doe ons onze heilloze wegen verlaten en leidt op uw wegen van heil. Opdat er leven mag zijn in overvloed voor ieder mensenkind.
