Het vertrekpunt van Houvast 2 komt uit het vastenboekje 2015: Helden, Heiligen & … Lafaards, Horken, Hufters en Huichelaars.
Een uitgave van de Oud-Katholieke Kerk van Nederland en Jongbloed Media.
“Als iemand lief heeft met hart en ziel en alle kracht, dan kun je daar niet omheen. Het hele mens-zijn doet eraan mee. Wat je ook doet of laat, zegt of verzwijgt, het spat er vanaf. Het is als op het moment dat de eerste verliefdheidsvlinders zich aandienen. Je doet je best om het verborgen te houden, maar hoe meer je je best doet om niet te stralen, hoe duidelijker het er bovenop ligt. God liefhebben zou moeten lijken op zo’n eerste verliefdheid. Het moet vlammen er vanaf spatten in alles wat je doet of laat, zegt of verzwijgt. Is dat wat we zien als we op zondagochtend om ons heen kijken? En als je naar jezelf kijkt, wat zie je dan? Loop je nog net zo warm voor God als op het moment dat de eerste vlinders opkwamen?”
Persoonlijke overdenking: Liefde als houvast “Heb je weleens een liefdesbrief gehad?”, zo vroeg ik aan de vormelingen die ik rondleidde door de kerk. De meiden gniffelden wat en de jongens deden er verlegen het zwijgen toe. “Nou”, zei ik tegen die knullen, “zo’n brief maak je open, die lees je, die herlees je, je ruikt of de geur van je geliefde eraan zit en je bewaart hem op een kostbaar plekje. Zo gaat het met de mooiste brief die we ooit ontvangen hebben, het Evangelie, dat lees en herlees je en dat boek wordt op een kostbare plaats bewaard in de kerk.” “Oh, dus daarom kust u het Evangelieboek altijd als u eruit hebt voorgelezen”, zei één van de meiden. Ze had het helemaal begrepen, had aan één woord genoeg gehad.
In mijn jonge jaren verliet ik de kerk, wilde er niets meer mee te maken hebben. Tot ik door een woord gegrepen werd midden in de stad van Amsterdam, het woord van Jezus liefde. Het voelde alsof ik verliefd was, vlinders in mijn buik en zat zingend op de fiets als ik van mijn woonplek in Pniël naar het verzorgingshuis fietste. Gegrepen om nooit meer losgelaten te worden. Het doet me telkens weer verlangen naar dat eerste uur. Ik wens jou toe dat je voor het eerst of opnieuw die liefde mag ervaren deze veertig dagen.
Theo van Driel
Houvast 1: Gebed
Jezus, ik geef mij gewonnen, overvleugel mij, klapwiek mij neer. Geen toonladder uit de hemel, geen optocht van engelen kon mij raken. In de stroom van de tijd – heb jij de hand aan mij gelegd. Jij alleen kon mij raken met jouw overweldigende liefde. Vul mij opnieuw deze veertig dagentijd. Maak onze harten week en vernieuw ons leven opdat de wereld ziet hoezeer jij de mens hebt liefgehad. Jij, die ons meeneemt op weg naar jouw wereld, op weg naar Pasen. Zo komen we aan het licht. (Geïnspireerd door een gedicht van Jaap Zijlstra.)
| Naast soberheid en inkeer staat de vastentijd ook voor barmhartigheid. Dit jaar is de opbrengst van ons vastenoffer voor het Bethunehuis, een opvangplek voor uitgebuite vrouwelijke arbeidsmigranten in Hongkong. U kunt aan de vastenactie bijdragen door op deze link te klikken of door het scannen van de QR code. De tweede collecte is bestemd voor het vastenproject. |  |