HOUVAST IN DE VASTENTIJD WEEK 6

Het vertrekpunt van Houvast 6 komt uit het vastenboekje 2010: Hoger dan de engelen. Een uitgave van de Oud-Katholieke Kerk van Nederland en Jongbloed Media.

Persoonlijke overdenking: Riten als houvast

De eerste rite die katholieke kinderen, zoals mijn beide dochters vroeger meekregen is een kruisje op het voorhoofd bij het slapen gaan. Een klein intiem gebaar, wat evenveel kracht heeft als mensen ouder en kwetsbaarder worden. Hoe belangrijk riten zijn blijkt pas als we ze missen, zoals tijdens de coronatijd. Mijn islamitische collega vertelde mij in die tijd hoe ze het miste om een arm om iemand heen te slaan en zelf merk ik hoe prettig ik het sindsdien vind als iemand me vraagt of hij of zij mij een knuffel mag geven. Of denk aan de kus die geliefden elkaar geven als ze gaan slapen of de deur uitgaan. In de kerk kennen we heel veel riten, zoals de sacramenten of het branden van een kaars. In de inloophuizen waar ik voorga wordt het als een bijzonder moment ervaren als er bij de voorbede een kaarsje aangestoken mag worden en bezoekers hun persoonlijke intenties mogen uitspreken. Een mooi moment aan het einde van elke viering vind ik de zegen, niet alleen om te ontvangen, maar ook om te geven. Je kunt elkaar nooit genoeg zegenen, of je nu gewijde bedienaar bent of gewoon een gelovige. De zegen is in de katholieke traditie niet voorbehouden aan het ambt.

Theo van Driel

GEBED